Magazijnverkoop Waalwijk

Ingezonden brief Brabantsdagblad, Wat een bericht op facebook al niet teweeg kan brengen. Uiteraard kennen we de gevolgen van “ project X “ in Haren maar ik heb de afgelopen week aan den lijve de gevolgen van zo’n bericht ondervonden. Na een opmerking van mij op facebook afgelopen donderdag over het gedogen van detailhandelsactiviteiten op een bedrijventerrein via facebook is de aandacht ineens op dit fenomeen gevestigd. Mail’s van wethouders en raadsleden waren het gevolg en als klap op de vuurpijl een groot stuk in het brabantsdagblad van 25 mei j.l. Alle inspanningen van de WOF met Tini Voogd als voorzitter , die overigens al jaren probeert via overleg dit op de prioriteitenlijst te krijgen bij de gemeente Waalwijk, ten spijt: social media is belangrijk en kan bepaalde dingen in een stroomversnelling brengen. Hopelijk gaat dit ook gebeuren, want het kan toch niet zo zijn dat er met twee maten gemeten word in Waalwijk? Allerlei berdrijven op de Waalwijkse bedrijventerreinen houden regelmatig magazijnverkoop. Op zich niets mis met deze bedrijven ,sterker nog, ik heb vaak grote bewondering voor bepaalde bedrijven die een mooi product maken en verkopen maar waar ik mij wel aan erger is dat het lijkt of op het bedrijventerrein geen regels gelden. Lukraak parkeren zonder te betalen, verkeersgevaarlijke situaties etc zijn het gevolg. Ik heb wel eens het idee dat de politiek geen benul heeft om welke bedragen het gaat en waar deze consumenten allemaal vandaan komen. Na mijn reactie op facebook heb ik telefoontjes en mails gekregen uit heel Nederland. Overigens begrijp ik de consumenten heel goed en feliciteer hen dan ook met een leuke aankoop. Kleinschalig is het zeker niet meer als je nagaat hoeveel auto’s er voor een pand met magazijnverkoop staan en als je een uurtje observeert en gewoon de tassen telt weet je genoeg. Dit is gewoon big business! Volgens Inretail, een brancheorganisatie voor retailers in wonen,-mode, -sport en schoenen , gaat het om tientallen miljoenen euro’s detailhandelsverkopen op een bedrijventerrein per jaar terwijl het bestemmingsplan dit niet toelaat. Hoe kan dit nu toch, vraag ik mij al 20 jaar af? Gedogen is een raar woord vind ik; mag het nu wel? Of mag het nu niet? Hier heb ik nog geen antwoord op gekregen en het is een schimmig grijs gebied waar het over gaat. Winkeliers krijgen vaak de zwarte piet toegeschoven; ze zijn lastig en denken alleen aan hun eigen stoep, zijn slecht georganiseerd etc. Maar winkeliers zorgen wel voor een aantrekkelijk centrum en zijn goed voor veel werkgelegenheid in een plaats. Bovendien betalen zij allerlei lokale belastingen en hun klanten betalen parkeerbelasting. Terecht dat zij zich verweren tegen gemeenten die “ losjes “ omgaan met bestemmingsplannen. Ongeveer 10 jaar geleden hebben een viertal Waalwijkse winkeliers via de brancheorganisatie geprocedeerd tegen de gemeente Waalwijk betreffende een groot kledingbedrijf die regelmatig op zeer grote schaal detailhandels verkopen hielden en nog steeds houden op een Waalwijks bedrijventerrein. Het verbaasde mij toen hoe er door de gemeente gegoocheld werd met allerlei tijdelijke wijzigingen in het bestemmingsplan en met “ reeds verworven rechten “. Alles werd toen door de gemeente uit de kast getrokken om een en ander maar te kunnen “ gedogen “ . Uiteindelijk hebben de 4 winkeliers , na 4 jaar juridische strijd, bij de Hoge Raad in Den Haag verloren op een vormfout. Geen van de winkeliers wilde het traject helemaal overdoen en hebben de handdoek in de ring gegooid. Onbedoeld ben ik afgelopen week een soort klokkenluider geworden door mijn bericht op facebook. Maar of ik hier blij mee moet zijn? We weten allemaal hoe het afloopt met klokkenluiders in Nederland.